Als het gaat om turbo -technologie, zijn veel autoliefhebbers bekend met het werkende principe. Het gebruikt de uitlaatgassen van de motor om de turbinebladen aan te drijven, die op zijn beurt de luchtcompressor aansturen, waardoor de inlaatlucht van de motor wordt verhoogd. Dit verbetert uiteindelijk de verbrandingsefficiëntie en het uitgangsvermogen van de interne verbrandingsmotor.
Turbo -charging -technologie stelt moderne interne verbrandingsmotoren in staat om een bevredigend vermogen te bereiken en tegelijkertijd de verplaatsing van de motor te verminderen en aan de emissienormen te voldoen. Naarmate de technologie zich heeft ontwikkeld, zijn verschillende soorten boostingsystemen naar voren gekomen, zoals single turbo, twin-turbo, supercharging en elektrisch turbolareging.
Vandaag gaan we het hebben over de gerenommeerde supercharging -technologie.
Waarom bestaat supercharging? De primaire reden voor de ontwikkeling van supercharging is om het probleem "turbo lag" aan te pakken dat vaak wordt aangetroffen in reguliere turbocompressoren. Wanneer de motor werkt bij lage RPM's, is de uitlaatergie onvoldoende om positieve druk in de turbo op te bouwen, wat resulteert in vertraagde versnelling en een ongelijke stroomafgifte.
Om dit probleem op te lossen, kwamen auto -ingenieurs met verschillende oplossingen, zoals het uitrusten van de motor met twee turbo's. De kleinere turbo biedt een boost bij lage RPM's en zodra het motortoerental toeneemt, schakelt deze over naar de grotere turbo voor meer vermogen.
Sommige autofabrikanten hebben traditionele uitlaat-aangedreven turboladers vervangen door elektrische turbo's, die de responstijd aanzienlijk verbeteren en LAG elimineren, waardoor snellere en soepelere versnelling zorgt.
Andere autofabrikanten hebben de turbo rechtstreeks op de motor verbonden, waardoor supercharging -technologie wordt gecreëerd. Deze methode zorgt ervoor dat de boost onmiddellijk wordt geleverd, omdat deze mechanisch wordt aangedreven door de motor, waardoor de vertraging geassocieerd met traditionele turbo's wordt geëlimineerd.
De ooit glorieuze supercharging-technologie wordt geleverd in drie hoofdtypen: wortels superchargers, lysholm (of schroef) superchargers en centrifugale superchargers. In passagiersvoertuigen maakt de overgrote meerderheid van supercharging -systemen gebruik van het ontwerp van de centrifugaal supercharger vanwege de efficiëntie- en prestatiekenmerken.
Het principe van een centrifugale supercharger is vergelijkbaar met dat van een traditionele uitlaatturbocompressor, omdat beide systemen draaiende turbinebladen gebruiken om lucht in de compressor te trekken voor het stimuleren. Het belangrijkste verschil is echter dat, in plaats van te vertrouwen op uitlaatgassen om de turbine aan te drijven, de centrifugale supercharger rechtstreeks door de motor zelf wordt aangedreven. Zolang de motor draait, kan de supercharger consequent boost bieden, zonder te worden beperkt door de hoeveelheid beschikbare uitlaatgas. Dit elimineert effectief het probleem "turbo lag".
Vroeger introduceerden veel autofabrikanten zoals Mercedes-Benz, Audi, Land Rover, Volvo, Nissan, Volkswagen en Toyota allemaal modellen met supercharging-technologie. Het duurde echter niet lang voordat supercharging grotendeels werd verlaten, voornamelijk om twee redenen.
De eerste reden is dat Superchargers het motorvermogen verbruiken. Omdat ze worden aangedreven door de krukas van de motor, vereisen ze een deel van het eigen vermogen van de motor om te werken. Dit maakt ze alleen geschikt voor grotere verplaatsingsmotoren, waarbij het vermogensverlies minder merkbaar is.
Een V8 -motor met een nominale kracht van 400 pk kan bijvoorbeeld worden verhoogd tot 500 pk via supercharging. Een 2.0L -motor met 200 pk zou echter moeite hebben om 300 pk te bereiken met behulp van een supercharger, omdat het stroomverbruik door de supercharger veel van de winst zou compenseren. In het hedendaagse autolandschap, waar grote verplaatsingsmotoren steeds zeldzamer worden vanwege emissieregels en efficiëntie -eisen, is de ruimte voor supercharging -technologie aanzienlijk afgenomen.
De tweede reden is de impact van de verschuiving naar elektrificatie. Veel voertuigen die oorspronkelijk supercharging -technologie gebruikten, zijn nu overgeschakeld naar elektrische turbola -systemen. Elektrische turboladers bieden snellere responstijden, een grotere efficiëntie en kunnen onafhankelijk van het vermogen van de motor werken, waardoor ze een aantrekkelijkere optie zijn in de context van de groeiende trend naar hybride en elektrische voertuigen.
Voertuigen zoals de Audi Q5 en Volvo XC90, en zelfs de Land Rover -verdediger, die ooit zijn V8 -supercharged -versie vasthield, hebben mechanische supercharging afgebouwd. Door de turbo uit te rusten met een elektromotor, wordt de taak om de turbinebladen te besturen overgedragen aan de elektromotor, waardoor het volledige vermogen van de motor rechtstreeks aan de wielen kan worden geleverd. Dit versnelt niet alleen het boostproces, maar elimineert ook de noodzaak voor de motor om kracht op te offeren voor de supercharger, waardoor een dubbel voordeel is van snellere respons en efficiënter energieverbruik.
Ummary
Momenteel worden supercharged voertuigen steeds zeldzamer op de markt. Er zijn echter geruchten dat de Ford Mustang een 5.2L V8 -motor kan bevatten, waarbij supercharging mogelijk een comeback maakt. Hoewel de trend is verschoven naar elektrische en turbolargetechnologieën, is er nog steeds een mogelijkheid voor mechanische supercharging om terug te keren in specifieke krachtige modellen.
Mechanische supercharging, eenmaal als exclusief beschouwd voor topmodellen, lijkt iets te zijn dat weinig autobedrijven meer willen vermelden, en met de ondergang van grote verplaatsingsmodellen, kan mechanische supercharging binnenkort niet meer zijn.
Posttijd: SEP-06-2024
